De vloer was hard... In Mumbai. Op het vliegveld. De vlucht van Frankfurt naar Mumbai verliep verder perfect. Ik had het voordeel van een lege stoel naast me. Wat een ontzettende luxe is dat zeg. Op Mumbai was het even spoorzoeken naar de juiste in- en uitgangen, maar druk is het daar niet echt om 1:00 in de nacht dus het personeel wat er ook dan nog in grote getale rondloopt heeft alle tijd om je de juiste gangen in het doolhof tewijzen.   De vlucht naar Calcutta vertrok niet eerder dan 6:50 dus voor ons afgepeigerde reizigers viel er niet veel anders te doen dan de nacht op een zeer oncomfortabel stoeltje door te brengen. Aangezien diezelfde stoeltjes na een half uur groeven ter grootte van een  karrespoor in je rug achterlieten, belandde het merendeel van ons uiteindelijk op de marmeren vloer. Een opgrolde fleece onder het hoofd als kussen doet dan wonderen.   Niet veel later werd het rustig op het vliegveld. Vluchten vertrokken er niet meer, er lagen alleen een stuk of zes verdwaalde Nederlanders verspreid tussen de bankjes.   Echt slapen kwam er niet van, daarvoor was de vloer echt veel te hard. Na een uurtje of twee werd menigeen met gekreun en gesteun wakker en probeerde zich weer enigszins in fatsoen te schudden. Hoe doen die Indiers dat toch? Uiteindelijk zat het wachten in Mumbai er op en konden we onze reis vervolgen naar Calcutta. Twee uur en een kwartier duurde de vlucht.   Na ruim 20 uur onderweg te zijn geweest waren we ontzettend blij dat we hier in Calcutta nog wel gebruik konden maken van het hotel. De tocht van het vliegveld naar het hotel duurde ruim een uur. Dwars door de heksenketel die Calcutta heet. Vanavond om acht uur stapen we in de trein naar Siliguri. Weg uit deze bloedhete en ontzettend drukke stad. We gaan naar het noorden. Bhutan komt steeds dichterbij...   Groetjes, Gert