Eindelijk in Bhutan. Niemand die het tot vanmorgen hardop durfde te zeggen, maar India is toch eigenlijk maar bijzaak. De echte reden was natuurlijk altijd Bhutan.

Vanmorgen om half zeven ging de wekker. Tja, je moet er wat voor over hebben. De afgelopen nacht was er eentje om snel te vergeten. Het hotel in Jaigoan was heet, vies, klein maar vooral heel lawaaiig. De stroom viel om de haverklap uit en dan begon ergens achter het hotel de generator enorm te loeien zodat je meteen weer rechtop in je bed zat.

Op de kaners gingen A4-tjes met daarop de waarschuwing dat je toch vooral de ramen en deuren gedurende de nacht goed gesloten moest houden. Meestal is dat al geen goed teken. Tot overmaat van ramp kwam er tegen elf uur (ik lag al te slapen) ook nog een mannetje aan de deur met een enorme gummiknuppel die ons kwam vertellen dat we toch vooral de deur op slot moesten laten (zucht).

Het ontbijt van vanmorgen was helemaal een feest. In een ruimte naast de ruimte met de generator werd het ontbijt geserveerd. Tenminste er werd een poging ondernomen. Onze groep bestaat uit 10 personen. Na een kwartiertje stond er echter meer personeel ind e ruimte dan er toeristen zaten. De borden met gebakken eieren kwamen uit de keuken tevoorschijn, werden bij iemand op tafel gezet, meestal niet degene die ze besteld had, en vervolgens verhuisden de eieren weer naar de keuken. Uiteindelijk had iedereen zijn ontbijt en was het om kwart voor acht. Tijd om de grens over te steken. Maar natuurlijk niet voordat we bij de Indiase autoriteiten een stempeltje in ons paspoort hadden gehaald.

De grens tussen India en Bhutan bestaat uit een grote poort. Misschien dat het verbeelding was, maar het leek aan de andere kant van de poort meteen een stuk schoner. De eerste mensen in traditionele kleding liepen er al rond en de politie glimlachte vriendelijk naar ons.

We waren eindelijk in Bhutan. Onze lokale gids, Karma, had meteen een prachtige verrassing voor ons in petto. De reis naar Thimphu zou ongeveer 6 uur gaan duren, maar op ongeveer een kwart van de route zijn we gestopt bij een klooster waar net een festival aan de gang was. Zoals wij de jaarmarkt of in Zwolle de Blauwvingerdagen kennen, zo houden ze hier jaarlijks een festival.

Uit de verre omgeving komen de mensen naar het klooster om te kijken naar dansvoorstellingen, om verhalen uit te wisselen en om spelletjes te spelen. Dit jaar hadden ze een extra attractie: toeristen. Te zien aan de reacties van iedereen zagen ze niet veel toeristen. De politie wilde graag met ons op de foto en de kinderen keken ons na met open mond. Meteen de eerste dag in Bhutan al een fantastische ervaring.

Net als de verdere ruim 8 uur durende reis door de bergen naar Thimphu. Wat een prachtige reis met onderweg de meest mooie landschappen, bergen, rivieren en kloosters. Ik merk dat ik me een beetje begin te verliezen in superlatieven, maar het is hier echt fantastisch. Oh ja, zelfs de bedden zijn hier perfect. Tot op heden hebben we alleen nog maar geslapen op bedden die bestaan uit een plank met daarop een matrasje van maximaal tien centimeter. In ons huidige hotel ?Raven Inn' hebben we zelfs een boxspring. Wat zal dat heerlijk slapen vannacht. Over drie kwartier is het hier acht uur en dan gaan we met de hele groep lekker Bhutanees eten. Ik ben benieuwd. Nu eerst nog even snel douchen.

Gearriveerd in Bhutan, eindelijk!!

Groetjes,
Gert