Gisteren (maandag 9 april) zijn we aangekomen in Paro. Een dag te vroeg, maar dat heeft alles te maken met de aardverschuiving in de buurt van Tsonga.

's Ochtends vroeg zijn we vanuit Wangdi met de bus vertrokken. De pas die we over moesten om in Paro te komen was slechts een paar uur per dag geopend. Er wordt namelijk hard aan gewerkt. Zoals ik al eerder schreef heeft Bhutan veel last van aardverschuivingen door de vele regen in het regenseizoen. De pas was geopend vanaf 10:00 uur 's morgens. Twintig minuten voor tien waren we er al, dus het was aansluiten in de file van auto's, vrachtwagens en bussen voordat we verder konden reizen.

In de buurt van Thimphu, daar kom je namelijk op weg naar Paro weer langs, hebben we een bezoek gebracht aan de Simthoka Dzong. Dit keer was het wel een bijzondere, want het is de eerste Dzong die is gebouwd in Bhutan in 1629.

Halverwege de dag kwamen we aan in Paro, waar we eerst hebben gelunched. Over het eten hier is niet veel vertellen. Het is goed, maar ook heel vaak hetzelfde. Altijd rijst, soms iets van pasta. Wel altijd groenten, maar volgende de meesten van ons nooit gaar genoeg. Persoonlijk houd ik er wel van, beetgaar, maar soms overdrijven ze het hier ook wel een beetje. De boontjes van het diner van vanavond hadden het kokende water nauwelijk geraakt. Daarnaast bevat de lunch en het diner vaak gefrituurde aubergine en aardappel. Na een goede week ben je dat wel enigszins zat. Het ontbijt is nog minder afwisselend. Toast, jam en een gebakken ei. Veel meer afwisseling is er niet.

Na de lunch had Karma, onze gids, een extraatje voor ons. We gingen een bezoek brengen aan de Dungste Stupa. Een stupa is een boeddistisch bouwwerk waar vaak relikwieën in bewaard worden. Deze stupa is bijzonder omdat hij hol is van binnen en we dus naar binnen mochten. De stupa is gebouwd in 1433 en omdat de wandschilderingen zeer oud waren mocht er binnen geen licht gebruikt worden. Dat vertelde de gids tenminste.

Na een klauterpartij over smalle en zeer stijle trappen naar de tweede verdieping (in het donker dus) was de verbazing dan ook groot toen Karma plotseling het licht aan deed en de Stupa baadde in een zee van TL-licht. Leuk voor de toeristen moeten ze gedacht hebben, dat geklauter in het donker. Desondanks was de stupa het bezoek meer dan waard. Foto's kan ik helaas niet plaatsen want zoals overal in Bhutan is fotograferen in Dzongs, kloosters, musea en andere religieuze gebouwen streng verboden.

Vandaag was onze extra vrije dag in Paro en die hebben we besteed aan een reis(je) van ongeveer 6 uur naar het verderop gelegen plaatsje Haa. Haa ligt 66 kilometer van Paro, maar om er te komen moet je de hoogste bergpas van Bhutan over. De Chelela-pas van 3988 meter. We hadden gehoopt op een zonnige dag zodat we de hoogste bergtoppen van Bhutan konden zien, maar helaas dat zat er niet in. Het weer was hier vandaag niet zo best, regenachtig met ongeveer 14 graden. Beetje Nederlands dus.

Na de lunch in Haa zijn we dezelfde weg terug gereden. Weer grotendeels door de wolken, maar toch een prachtige tocht. Tegen vieren waren we terug in Paro, waar we tot slot van de dag nog een klooster vlak bij ons hotel hebben bezocht.

Ons hotel, daar zeg ik zoiets. De kamers van het hotel zijn ongeveer 10 bij 10 meter groot, met twee enorme tweepersoons bedden er in. Ruim 100 vierkante meter en dan nog een badkamer waar de mijne wel 3 keer in kan. Die zul je maar moeten tegelen...... (haha)

We hebben nu net gegeten en ik denk dat ik het vanavond maar weer niet te laat maak. Het is hier trouwens iedere avond meestal zo rond negenen dat iedereen zijn bed opzoekt. De wekker gaat bijna iedere ochtend om kwart over zes. Meestal is het zeven uur ontbijten en acht uur vertrekken voor een reis of excursie.

Morgen staat een bezoek aan het Tiger's Nest op het programma. Het schijnt een wandeling van ruim 3 uur omhoog te zijn om het klooster te bereiken. Maar de afgelopen dagen heb ik al een behoordelijke hoogtestage gehad, dus ik zal wel zien hoever ik kom.

Overmorgen is het vroeg opstaan, ons vliegtuig van Paro naar Calcutta vertrekt om half acht, dus de wekker gaat om half vijf. Daar moet ik nu nog even niet aan denken.

Ik denk dat ik vanuit Calcutta nog wel even een laatste update geef van de tocht naar het Tijgers Nest.

Groetjes,
Gert