Het is vandaag zaterdag, de laatste dag van de reis. Vanavond om 20:40 uur vliegen we van Calcutta naar Mumbai. Daar komen we om 23:15 aan. Het vliegtug naar Frankfurt vertrekt pas om 02:50 uur. Gelukkig hoeven we niet zo lang te wachten als op de heenweg, maar het is in ieder geval nog lang genoeg. Als alles meezit dan landen we zondagmorgen om 10:05 op Schiphol. Vandaag was het een beetje een loze dag. Uitslapen, koffer opnieuw organiseren. Vanmorgen maar niet ontbeten in het hotel. Voor een ontbijtbuffet betaal je hier in het hotel de hoofdprijs, omgerekend ongeveer zeseneenhalve euro. Voor Indiaase begrippen is dat heel erg duur. Vandaar dat ik gisteren in de stad een muffin en een flesje mangosap heb gekocht. Dat was mijn ontbijt voor vanmorgen. Tegen half een ben ik toch nog even naar het hotelrestaurant gelopen om te kijken of er nog iets te lunchen viel. Het is vandaag West-Bengaals nieuwjaar (volgens mij). Wat dat precies betekent weet ik niet, maar wat het betekent voor de menukaart was wel duidelijk. De prijzen waren letterlijk met 100% gestegen. Een cremesoep kostte gisteravond nog 175 rupee, vanmiddag kostte exact dezelfde soep ineens 350 rupee. Toen toch maar in de stad gaan eten. Gisteren hebben we een rondrit door de stad gemaakt. Met een lokale gids. De rondrit was mooi. Iets wat je uit jezelf niet zo snel zou doen, maar het is wel de manier om in korte tijd veel van een stad te zien.   Als eerste bracht de gids ons naar het huis van Moeder Teresa. Ik ga er vanuit dat ik niet hoef te vertellen wie dat was. Erg indrukwekkend om te zien hoe die vrouw haar leven heeft opgeofferd voor de armen van Calcutta. Een enorme tegenstelling was het gebouw wat we daarna hebben bezocht. Het Victoria Memorial Building, een enorm pompeus gebouw met binnen een tentoonstelling van oude Indiase meesters en heel veel foto's van mensen die ik niet kende, en nog steeds niet ken. Daarna door naar de Kali-tempel, een hindoeistische tempel. Daar mocht je natuurlijk, zoals overal, weer niet fotograferen, dus het slachten van een geit ter plaatse moet je op mijn woord geloven. Ik dacht dat het bij de tempel al druk was, maar dat was een Heerder dorp op zondagavond vergeleken bij de bloemenmarkt. Daar kwam het aan op agressief en assertief ellebogenwerk. Wat een enorme chaos, niet te geloven. Tel daar een temperatuur van ongeveer 35 graden bij op en je kunt je voorstellen dat het lachen de meesten van ons snel verging. Aan het einde van de bloemenmarkt lag de, volgens de verhalen, drukste (voetgangers)brug van India. Een constante stroom voetgangers, auto's,  bussen en fietsen maakt gebruik van deze brug. Ook wij. Aan de overkant zijn we op een van de vele veerbootjes gestapt die ons weer terug bracht naar de kant van de rivier waar ons hotel ligt. Daarmee was de stadstour ten einde. De vrijdagmidag was vrij te besteden, dus na de lunch en het kopen van een flesje water en cola heb ik lekker op mijn kamer wat gelezen en gerust. Het is wat, zo'n vakantie... Gisteravond was de laatste gezamelijke maaltijd en dus traditiegetrouw ook het aanbieden van de tip aan de reisbegeleiding. Jacky vertelde ons van een project dat hij sponsort in Laos, waar een groot deel van onze tip heen zou gaan. Het diner was weer een belevenis op zich. Het eten niet zo zeer, wel het opnemen van de bestelling en de daarbij behorende chaos. Een hoofdober, met achter zich een stuks of zes anderen die de bestellingen vervolgens weer doorgaven aan de keuken. Hoe het kan weer ik niet, maar iedereen had ongeveer tegelijk zijn of haar eten en na afloop klopte de rekening zowaar.   Het is nu ongeveer kwart over drie en vanavond om half zes vertrekken we richting luchthaven. Ik heb dus nog lekker even de tijd om straks te douchen en me klaar te maken voor de ongetwijfeld lange reis. Groetjes, Gert